In bijna al mijn werk gebruik ik de risograaf. Dit is een apparaat dat van de buitenkant op een kopieermachine lijkt maar qua techniek lijkt risografie veel op zeefdrukken. De riso maakt een stencil van de afbeelding die je wil afdrukken en vervolgens kan je in hoog tempo prints maken. Ik heb een kleine machine waarmee je maar 1 kleur per drukgang kunt drukken. Dat betekent dat als je een print met twee kleuren wil drukken je het papier twee keer door de machine moet halen. Ik heb op dit moment (maar) 5 kleuren maar door te variëren in transparantie en papierkleur kan je heel veel verschillende kleuren maken. Omdat ik een aantal jaar geleden zelf een riso heb aangeschaft kan ik makkelijk experimenteren. Ik experimenteer graag met verschillende soorten papier en materialen en omdat het een A4 machine is ben ik ook constant aan het zoeken naar manieren om op groter formaat te kunnen werken zonder dat ik daar een andere machine voor nodig heb.

Maar wat maken risoprints zo bijzonder? Voor mij zijn dat de kleuren en de textuur. Met de riso kan je veel intensere kleuren printen dan met een gewone printer, zelfs neonkleuren. En omdat je met verschillende lagen werkt en de inktdrums oneffenheden kennen zijn worden alle prints steeds net iets anders en daarmee uniek. Daarom maak ik al jaren heel graag gebruik van deze techniek.